Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Τι κάνουμε ρε παιδιά!!

Τι έγινε ρε παιδιά που είμαστε χαμένοι, 
πως μπορούμε και ζούμε έτσι, 
Χαθήκαμε, χαθήκατε μέσα στην καθημερινή μας μιζέρια, 

Δουλειά, όχι σιγά που θα έβρισκα!! 

Εχω στείλει πολλά βιογραφικά αλλά απάντηση καμία, α όχι μην τα παραλέω με πήρανε και για μια συνέντευξη αλλά δεν τους ξανάκουσα εδώ και καιρό.

Τι να κάνω άλλο από το να προσπαθώ να δώσω στο παιδί να καταλάβει ότι δεν έχω 
να του πάρω κάτι που θέλει. 
Γάλα ναι δόξα το Θεό έχω ακόμα να πάρω αλλά ως πότε... το επίδομα θα τελειώσει.. 
Η αποζημίωση θα τελειώσει.  

Η δουλειά είναι απατηλό όνειρο, θέλω να δουλέψω και δεν μπορώ.
Θέλω να ζήσω αλλά πλέον δεν μπορώ!!! 
Κρίμα κρίμα που δεν υπάρχει ελπίδα πλέον για κανέναν μας. 

Και να πω και την μεγάλη αλήθεια, πονάω πονάω κάθε μέρα που βλέπω το αγοράκι
μου να μου ζητάει, να θέλει να πάμε βόλτα αλλά να σκέφτομαι πως και που 
και τι να κάνω για να τον κάνω να ξεχαστεί.. 
Φτάνει πια τι να σκεφτώ δεν ξέρω.!! 

Απογοήτευση και αμα με πάρει απο κάτω δεν υπάρχει ελπίδα όσο 
αντέχω ακόμα!!!